به گزارش خبرنگار پایگاه خبری اخبار معاصر، دومین سالنامه مهاجرتی ایران از سوی رصدخانه مهاجرت ایران وابسته به پژوهشکده سیاستگذاری دانشگاه صنعتی شریف تهیه شده که در روزهای آتی رونمایی میشود.
مهاجرت در سالهای اخیر تبدیل به یکی از ابر روندهای جهانی شده و بر اساس آمار سازمان بینالمللی مهاجرت/ IOM، نزدیک به ۳۵ درصد کل مهاجران دنیا را مهاجران با مهارت بالا و دارای تحصیلات دانشگاهی تشکیل میدهند.
بر اساس آمارهای جهانی تعداد مهاجران در سطح جهانی ۷۵ میلیون نفر در سال ۱۹۶۰ بود که در سال ۲۰۱۸ به ۲۵۰ میلیون نفر رسیده است، چهار کشور انگلیسی زبان آمریکا، کانادا، انگلیس و استرالیا مقاصد اولیه و اصلی مهاجران هستند؛ هر چند این روند در سالهای اخیر به دلیل سیاستهای رئیسجمهوری سابق آمریکا در تغییر قوانین اعطای ویزا و پیامدهای برگزیت (خروج انگلیس از اتحادیه اروپا) و همچنین بخاطر شیوع کرونا در دنیا تغییر کرده است.
نخستین سالنامه مهاجرتی ایران، سال 1399 در معاونت علمی و فناوری نهاد ریاست جمهوری و به همت رصدخانه مهاجرت ایران تهیه و توسط انتشارات دانش بنیان فناور چاپ و منتشر شد.
در سال 1400 دومین سالنامه مهاجرتی ایران آماده شده و در روزهای آتی به چاپ میرسد. در این سالنامه به وضعیت مهاجرت ایرانیان در دو سال اخیر با توجه به محدودیتهای دوران کرونا نیز نیمنگاهی شده است.
بهرام صلواتی، مدیر رصدخانه مهاجرت ایران در عین این که به کاهش مهاجرتهای کاری و تحصیلی بهدلیل شرایط کرونا اشاره میکند، اما درباره کاهش نگرانکننده فاصله میان شاخصهای «میل به مهاجرت» و «تصمیم به مهاجرت» هشدار میدهد و میگوید: «درحالیکه در کشور میان میل به مهاجرت و تصمیم به مهاجرت در میان اقشار مختلف اجتماعی همچنان فاصله وجود دارد، اما پیمایشهای اخیر رصدخانه مهاجرت حاکی از آن است که میل به مهاجرت در کشور بهخصوص در ۲ سال اخیر بهشکل نگرانکنندهای در حال افزایش است و تراز شاخص تصمیم به مهاجرت با سرعت در حال نزدیک شدن به میل به مهاجرت است و این خبر خوشایندی برای دولت آینده نیست. نزدیک شدن این دو شاخص بهمعنای کاهش امید و مشارکت اقتصادی و اجتماعی در داخل و احتمالاً امید به شرایط بهتر زندگی در خارج است. این جمعبندی در گزارش سالنامه مهاجرتی ایران در سال ۱۴۰۰ که مبین شاخصهای مختلف مهاجرتی در کشور است بهزودی منتشر خواهد شد.»
او این کاهش نگرانکننده فاصله میان شاخصهای «میل به مهاجرت» و «تصمیم به مهاجرت» را ناشی از چالش افزایش نیروهای رانشی داخلی و نیروهای کششی خارجی دانسته و اظهار میکند: «درحالیکه به دلایل مختلف اقتصادی و اجتماعی شرایط داخل کشور جذابیت خود را برای حفظ و نگهداشت جوانان از دست میدهد و همزمان در برابر آن کشورهای همسایه و منطقه و جهان در حال ارائه مشوقهای مختلف تحصیلی، کاری و سرمایهگذاری، ورزشی و هنری بسیار جذاب برای جذب سرمایههای انسانی و مالی هستند، باید پرسید که آیا سیاست و برنامه مشخصی برای کاهش نیروهای دافعه و افزایش نیروهای جاذبه داخلی در برابر نیروهای قدرتمند کششی خارج از کشور درنظر گرفته شده است؟»
انتهای پیام